Opruimchallenge - dag 7

Welke opruimgoeroe en minimalist je het ook vraagt, of het nu Marie Kondo, The Minimalists Joshua Fields Millburn en Ryan Nicodemus of The Growthinkers Jelle Derckx en Claire Wouters is, ze pleiten allemaal voor een vaste plek voor je spullen. Berg de kaasschaaf altijd op in dezelfde la en je hoeft nooit te zoeken naar de kaasschaaf. Dit geldt voor alles: sleutels, het apparaatje voor internetbankieren, nietmachine, zaklamp ... alles. Geef het niet alleen een vaste plek, leg het ook gelijk terug nadat je hebt gebruikt. Je hebt niets aan een vaste plek voor je wandelschoenen als je ze laat staan waar je ze uit doet. Dan ben je alsnog aan het zoeken en zolang ze niet opgeruimd zijn maken ze de ruimte rommelig. Breng je schoenen gelijk naar de plek waar ze horen, hang je jas op als je thuis komt, zet je tas op de vaste plek en haal gelijk je broodtrommel eruit voor de afwas. Uiteraard doe je hem gelijk ín de vaatwasser (mocht je die hebben). Het zijn in feite kleine handelingen, maar als je ze niet doet wordt het onnodig een zootje in huis en dat kost energie en vreugde.

Spullen die geen vaste plek hebben gaan al snel zwerven. Logisch, zij weten niet waar ze thuis horen en jij kunt ze niet opbergen want, jij weet ook niet waar ze thuis horen. Zo had het oplaadsnoer van mijn laptop geen vaste plek. Op mijn bureau, waar ik het vaakste zit met mijn laptop en dus de plek waar ik het snoer het vaakste gebruik, vind ik rommelig. Zo'n chaotische berg zwart snoer past niet in het beeld en het gevoel dat ik bij mijn werkplek wil hebben. In de la bij de snoeren van de telefoons en camera's vind ik niet handig, omdat dat in de gang is en niet bij mijn bureau. Het is weliswaar een prima plek, maar niet praktisch bij de hand. Zo zijn er nog een aantal plekken die ik wel geprobeerd heb, maar die allen jammerlijke faalden. Dus het snoer lag altijd wel ergens te slingeren. Een doorn in mijn oog. Tot gisteren. Ik zag dat netje onder mijn bureaublad en zag daarin gelijk DE plek waar ik het snoer kan opbergen. Bij de hand en uit het zicht. Ideaal. De last die van mijn schouders viel bleek enorm. Hoewel ik me kon ergeren aan dat snoer, wist ik niet dat het me zo stoorde.

Nu ik toch mijn werkplek aan het bekijken ben, ga ik maar weer eens door die twee stapels links en rechts van mij. Rechts ligt mijn agenda en schriften van projecten waar ik mee bezig ben, mijn notitieblok en altijd wel losse papiertjes met To Do's erop. Links liggen de boeken voor naslag en projecten die meer tijd zullen innemen en waar ik nog niet aan toegekomen ben. Voor beide stapels zou ik graag een oplossing hebben. Maar ik weet echt nog niet hoe. Ik zie wel dat er dingen in de stapels geglipt zijn die er eigenlijk niet horen: een tijdschrift, een leesboek, een lege etui. Voor die dingen heb ik wel een plek, dus ik ruim ze op waar ze horen. Maar de rest, tsja, het blijven twee stapels.