Opruimchallenge - dag 9

Ik zou de vraag of ik een minimalist ben niet met ja durven beantwoorden, maar dat wil niet zeggen dat ik geen minimalist ben. Ik weet het niet en eigenlijk boeit het antwoord me niet zo. Het etiket hoef ik niet per se opgeplakt te krijgen, want dan moet ik er ook weer van loskomen. Loskomen van mijn huidige programmeringen en rollen is al moeilijk genoeg, dus ik hoef daar niet ook nog de titel minimalist bij te hebben. 

Toch is de vraag wel interessant. Hoe heb ik mijn leven ingedeeld? Hoe ga ik om met consumeren en kan ik mijn wensen en verlangens beteugelen? 

Op het strand van Westkapelle lag ik te mijmeren over deze vragen. Koop ik spullen omdat ze hip en modieus zijn? Vrijwel niet. Als kind heb ik dat al meegekregen. Mijn ouders kochten voor mij een Jip & Janneke strandlaken toen ik een jaar of zes was en daar mocht ik het mee doen. Ik kreeg niet elk jaar een nieuwe, zelfs niet toen ik een tiener was. Nu vond ik als tiener Jip & Janneke heel cool, dus ik hoefde ook niet per se een nieuwe. Tot vier jaar geleden ging ik met Jip & Janneke naar het strand, want ja, Jip & Janneke zijn gewoon nog steeds cool, al zou je kunnen discussiëren over de rolmodellen in de verhaaltjes. 
Voor mijn dertigste verjaardag kocht ik een hamamdoek, omdat die multifunctioneel is. Je kunt er immers mee naar het strand, maar ook yoga op uitoefenen, op picknicken of lekker rond je heen slaan. Een hamamdoek van Happy Towels was voor mij een aanschaf met meerwaarde. 
Mijn fiets ging op dezelfde manier. Ik heb achttien jaar met mijn fiets gedaan. Mijn zeilpak ging eveneens een jaar of achttien mee en mijn slaapzak, gekocht toen ik zestien was, heb ik nog altijd. Mijn ouders leerden mij om zuinig te zijn op je spullen, dan hoef je het niet snel te vervangen. Daarnaast geeft het rust om te weten wat je aan je spullen hebt. Je hoeft niet te bedenken welk strandlaken je meeneemt, je neemt gewoon HET strandlaken mee. (strandlaken kan hier ingevuld worden door alles: schoenen, jas, brooddoos, tas etc.) Hoe minder verschillende soorten je van iets hebt, hoe duidelijk het is wat de rol is van dat item in jouw leven.

Mijn beide ouders hebben van hun ouders geleerd zuinig en tevreden te zijn met de spullen die ze hadden. Voortgekomen uit een kleine beurs. Heb je weinig te besteden, dan leer je vanzelf zuinig te zijn en met een beetje positieve instelling komt de tevredenheid er gratis bij. 
Zuinigheid kun je tegenwoordig minimalisme noemen, al is minimalisme niet een op een hetzelfde. Al met al met ik blij met de leerschool van mijn ouders, want dat maakt het voor mij minder moeilijk om koopverleidingen te weerstaan. Echter zijn er wel winkels waar ik beter niet naar toe kan gaan als ik troost zoek, maar daarover in een andere blog meer.