Schrijfweek Wadenoijen: schrijven, lekker eten en weinig slapen

Na een positieve ervaring met een georganiseerde schrijfweek, besloot ik samen met drie schrijfvriendinnen een weekje weg te gaan. We wonen ver bij elkaar vandaan, dus zochten we een centrale locatie. Ieder reed twee uur en we ontmoetten elkaar in Wadenoijen. In dit kunstenaarshuis zouden we genoeg inspiratie moeten kunnen vinden om aan onze boeken te werken.

 

De vierkanten eikenhouten tafel hebben we ingericht als zenuwcentrum. Hier gaan onze harten sneller kloppen, pinken de tranen in onze ooghoeken en sijpelt het zweet langs onze nekken. Tijdens de eerste dagen was de zon ons gunstig gezind en konden we zelfs buiten op het terras werken. De zon verwarmde onze schrijfspieren en gaf ons tevens een vakantiegevoel. Want hoewel dit een werkweek is, is het ook vakantie en dat gaat gepaard met veel en lekker eten.

Gebakken ei met kaas en spinazie in de ochtend of havermoutpap, rijkgevuld met noten. Schalen fruit als tussendoortje. Thee, de ene na de andere pot drinken we leeg. Lunchen met roggecrackers of maïswafels met tapenade, veldsla en hummus. Radijsjes, paprika en komkommertjes worden bijna eindeloos gedipt, tot de giga voorraad toch ineens op is.

In de middag verschijnen er als vanzelf kaasplankjes en borrelhapjes tussen de laptops. Om de beurt koken we: pompoensoep, shakshuka, bietensalade en pasta pesto met veel cherrytomaatjes en pijnboompitjes. Je begrijpt, onze buikjes zijn rond en gevuld als we aan onze avondschrijfsessie beginnen. Toch vinden we nog een plekje voor olijven, chocola en nootjes. 

 

Het schrijven vordert goed als de motor op deze manier van brandstof wordt voorzien. Ik vind losse eindjes in mijn verhaal en knoop die vast. Het hele manuscript heb ik doorlopen, foutjes eruit gehaald en de laatste hoofdstukken herschreven. Na vier dagen ben ik zo hyper door de vorderingen die ik maak met Mary dat ik doodmoe ben. Mijn hoofd staat bijna de hele tijd aan. Ook 's nachts. De bedden van dit huis zijn oud en doorgezakt, dus lekker slapen kan ik niet. Door de vele vezels en olijfolie vind ik nog de meeste ontspanning op het toilet. Desondanks is het geweldig om in een groep zo'n sfeer te creëren dat je vingers moeiteloos over het toetsenbord vliegen. Met beide voeten op de grond en een schaterlach als iemand iets deelt, werken we aan prachtige verhalen. 


Reactie schrijven

Commentaren: 0