Na een positieve ervaring met een georganiseerde schrijfweek, besloot ik samen met drie schrijfvriendinnen een weekje in een huis te gaan zitten.
Soms blijft een boek met een boekenlegger tussen pagina 50 en 150 op mijn nachtkastje liggen. Het fluistert me toe dat het een mooi verhaal bevat. Waarom lees ik sommige boeken dan toch niet uit?
Wie had ooit gedacht dat dat kleine meisje die zo ontiegelijk traag las, er aversie tegen ontwikkelde en als het echt moest de dunste boeken met de meeste plaatjes uitkoos, plaatjes zijn immers bladvulling en dus minder tekst, tot z'n boekenwurm zou ontpoppen? Ik niet.
Ik kocht een e-reader omdat ik niet wil wonen in een boekenkasthuis. Dat ik ook anders zou gaan lezen, had ik niet verwacht.