De magie zit goed in elkaar

Jagers zijn een groep jongens en jongemannen die strijden voor de godin Artemes (niet Artemis), om de vloek die over hen hangt te doorbreken. Iedere Jager zal sterven op zijn twintigste verjaardag. De vloek kan alleen verbroken worden als alle magie gedood is. Zodoende gaan Quinn en zijn vrienden Julius en Lucius achter de ademdieven aan. Thalia is een van hen. Sinds de dood van haar ouders en oma voelt ze de verantwoordelijkheid om voor haar zusje Livia te zorgen. De meisjes hebben alleen elkaar, terwijl ze worden opgejaagd door de Jagers. Constant achtervolgt probeert Thalia zichzelf en Livia in veiligheid te brengen. Gelijktijdig wil ze haar gave als Activator (een stroming binnen de Aspiratar) inzetten voor het goede. Want ademdieven stelen niet. Ze genezen mensen die op sterven liggen door hun magische adem in hen te blazen. De Jagers en Aspiratar hebben een niet kloppend beeld van de andere groep, wat tot (onnodige) conflicten leidt die vele mensen met de dood moeten bekopen. Dit is voor het verhaal een klassieke, maar origineel uitgevoerde, basis.

De Ademdief is een Young Adult roman met taalgebruik wat aansluit bij de doelgroep. Voor mij was de taal soms op het randje. Ik hou er niet van als er veel ruige woorden in een boek voorkomen. In sommige scènes had ik het gevoel dat de woordkeus wat geforceerd was. Ook de steeds herhalende gedachten van Thalia over Quinn en andersom vond ik na de helft van het boek wat langdradig. De twee voelen diep vanbinnen dat ze elkaar leuk vinden, maar hun verstand kan er niet bij. Logisch, want ze zijn beide met een beeld van de andere groep opgegroeid die eerder alles vernietigend dan vredelievend is. Dat maakt het voor hen lastig om te accepteren dat de situatie gecompliceerder is dan ze dachten. Jammer genoeg voel ik niet geheel mee met de personages; ze blijven een beetje aan de oppervlakte, ondanks dat er ingewikkelde gevoelens benoemd worden.

De verhaallijn en de plottwist hebben me meermaals verrast. Het verhaal eindigt op een manier die ik echt niet had voorzien. Leuk gegeven is de locatie van het verhaal, namelijk Terschelling. Ik hou wel van verhalen die in onze wereld afspelen. Het maakt immers ons eigen leven iets magischer; zou het waar zijn? Lopen er echt Aspiratar en Jagers door onze straten? De magie in De Ademdief komt heel logisch en natuurlijk over. De magische zit goed in elkaar en is een zeer belangrijk component voor dit verhaal. Echte fantasy, van eigen bodem. Hoe leuk is dat!