Een magische sfeer waar ik van hou

Ik las al eerder een sprookje van Minkman in de bundel Er was eens. Met dat verhaal wist Minkman me zo te verrassen dat ik gelijk fan werd van haar schrijfstijl. Met hoge verwachtingen begon ik dan ook aan Koning van het Sintelwoud. Ze wist het waar te maken. Wat een heerlijk verhaal is dit.

Met de proloog zit je gelijk in een dilemma. Sorsha is op de vlucht. “Als ze moest kiezen tussen een bestaan als dochter van de tsaar, getekend door de onzichtbare draden van traditie, en een leven als arme sloeber, dan was de keuze ondanks enige twijfel duidelijk en eenvoudig.” Totdat ze in het woud een statige vreemdeling tegenkomt. Wat hij te vertellen heeft, zet Sorshas leven op de kop.

De tweelingzussen Vasilisa en Morana lijken als twee druppels water op elkaar, maar zijn toch ook verschillend. In het dorp waar de meisjes met hun moeder Sorsha wonen zijn ze verzot op oude verhalen en legendes. Een van die legendes vertelt dat Morana voorbestemd is om op haar zeventiende verjaardag te trouwen met de koning van het Sintelwoud. De spanning dat Morana het dorp zal moeten verlaten en haar zus en moeder achter moet laten, maakt hen allen bang, ondanks de eer die het met zich meebrengt. Vasilisa is de ochtend van hun zeventiende verjaardag dusdanig zenuwachtig dat ze haar zus, die het huis al verlaten heeft, op gaat zoeken. Wat haar dan overkomt had niemand voorzien, ook ik als vervend sprookjes lezer niet.  

Jen Minkman weet de aandacht van de lezer van het begin tot het einde vast te houden. De magische sfeer die ze neerzet is er een waar ik van hou. Het verhaal bouwt zich langzaam op, met vertellingen van de legende die zich steeds een beetje uitbreiden. Hier en daar worden Russische (?) woorden gebruikt die op een vakkundige manier worden uitgelegd. Je merkt dat Minkman het schrijverschap beheerst en daar kan ik veel van leren. Koning van het Sintelwoud is een sprookje en daarbij horen geen complexe verhaallijnen die elkaar kruisen. Voor sommige fantasylezer zal het verhaal dan ook ‘te dun’ zijn. Echter, zoals het een goed sprookje betaamd bevat ook dit verhaal een morele boodschap.