Hoe meer ik lees, hoe geweldiger het wordt

Macht begint waar Bloed ophield. Het is prachtig knap hoe Kim ten Tusscher dit punt in de levens van Lilith, Rayender, Kiril, Tokala en Nighram in het ene boek tot een bloedstollend einde schrijft en in het volgende boek tot een machtig spannend begint maakt. Lilith moet in de ijzige kou zien te overleven. Tokala moet zijn leger, of wat daar van over is, uit de modder zien te trekken en Kiril worstelt met zijn loyaliteit, moet hij gehoorzamen of deserteren? Nighram betreed een wereld die ze nooit eerder zag en Rayender verandert van een arrogant joch in … tsja dat kan ik niet zeggen zonder al te veel te verklappen.

Bloed en Macht, met spoilertjes

Ik las Bloed in november 2020 en ik ben in januari 2021 begonnen met recensies schrijven, waardoor ik geen recensie over Bloed heb geschreven. Nu had ik natuurlijk met terugwerkende kracht een recensie kunnen schrijven, maar de boeken van De vertellingen van de ondergang laten zich niet zo gemakkelijk samenvatten. Er gebeurt zoveel dat het nauwelijks mogelijk is om spoilervrij een tekst te schrijven die ook nog te begrijpen is. Dus ik ga niet samenvatten maar ik ga wel proberen om te vertellen waar het verhaal over gaat. In Bloed (Vertellingen van de ondergang boek I) is een grote oorlog uitgebroken. Verschillende machten zijn tegen elkaar opgezet. De pas gekroonde koning van Merzia, Rayender, wil alle Jakobanen uit zijn rijk verdrijven, maar dat laat god Jakob niet zomaar gebeuren. Lilith is het niet eens met het plan van Jakob en is het zat om zich voor het karretje van de god te laten spannen. Haar krachten als draak zijn van haar, en alleen zij is verantwoordelijk voor haar daden. Lilith komt in opstand en dat heeft grote gevolgen voor de oorlog en dus voor de bevolking van Merzia. Als de wereld verscheurt aan het doodbloeden is, stopt het eerste boek. Macht gaat verder. De verschillende partijen likken hun wonden en zinnen op wraak. Maar er is een ongekende, angstaanjagende factor bijgekomen: makhma. Deze vorm van magie heeft een alles vernietigende potentie. Nu Lilith geraakt is door de makhma staat ze voor de uitdaging om de oeroude magie onder controle te krijgen. Hofmagiër Nayaku is gefascineerd door de makhma en schuwt geen middelen om de mogelijkheden van de magie te onderzoeken en uit te proberen, op zijn slachtoffers. Tegenover de verhaallijnen van de machtswellustelingen Tokala, Nayaku en Kiril, staat het verhaal van Nighram. Dit meisje is samen met haar ouders in de woenstijnstad Kurush Kuru ontvangen. Ze denkt een veilig heenkomen gevonden te hebben, maar ook hier zijn mensen die uit zijn op macht en geld, ook als het ten koste gaat van anderen.

Multidimensionaal

De vertellingen van de ondergang is een fantasy-serie die zich kan meten met de series van schrijvers als Terry Goodkind (De wetten van de magie) en James Clemens (Verboden en verbannen). Dit zijn geen verhalen die je luchtig wegleest, maar waar je induikt. De wereld is groots en complex, met duistere en lichte kanten. De wereld bestaat uit meerdere werelddelen met verschillende klimaten en religies. De kenmerkende gewoontes van de volken maken dat je over de hele wereld meereist. Kim ten Tusscher schrijft heel aantrekkelijk, met duidelijke bewoording en sfeervolle beelden en details. Ze weet per hoofdstuk, waarin we een bepaalde personage volgen, de sfeer neer te zetten die past bij zijn of haar karakter en de omgeving waar het verhaal zich op dat moment afspeelt. De personages zijn levensecht en multidimensionaal waardoor je meerdere kanten van hen leert kennen en begrijpen. De personages zijn als jij en ik en dat maakt deze boeken zo boeiend. Hoe meer ik lees hoe beter ik de wereld en de verhouding ga begrijpen, hoe groter mijn plezier wordt in het lezen. Wat een heerlijk vooruitzicht dat ik nog vier delen van deze serie tegoed heb.