Zielsreis naar Aarde

Dit dunne boekje, een novelle, bevat een groots verhaal. Zieltje, een jonge ziel, is nieuwsgierig naar het leven op Aarde. Ze doorloopt samen met haar beschermengel Bajiri het voorbereidingstraject waarin ze haar zielsplan uitwerkt, haar levenslessen kiest en de rollen verdeelt onder zielen die haar verwanten en vrienden op Aarde zullen zijn. Er zit ook een ‘vijand’ tussen. Deze duistere rol, gespeeld door een lieve ziel, zal het leven van Zieltje moeilijk maken en daarmee haar leren wat ze wil leren. Vervolgens daalt Zieltje af naar de Aarde en komt in de sluiers van vergetelheid. Alles wat ze voor haar incarnatie heeft voorbereid is ze vergeten. Zelfs haar beschermengel Bajiri kent ze niet meer.

Het onderwerp dat Marie-Claire van der Bruggen hier behandeld is er een waar veel over gesproken kan worden. Door het in bijna kinderlijke bewoording en in sprookjesvorm op te schrijven weet Van der Bruggen haar visie op het leven en de dood duidelijk over te brengen. Volgens haar bestaat er geen dood, omdat de mens aan het einde van het aardse leven terug naar Huis gaat. Vandaar de titel ‘Sprookje van de dood’,  de dood is een sprookje. Toch had ik voor een andere titel gekozen, omdat deze titel te duister klinkt en zo potentiële lezers af kan schrikken. Wat mij betreft gaat dit boek niet over de dood, maar over leven, in de breedste zin van het woord. Een alternatieve titel zou kunnen zijn ‘Zielsreis naar Aarde’ of ‘Levenslessen voor Zieltje’.

‘Het sprookje van de dood’ lees zeer gemakkelijk weg en de moeite waard voor eenieder die zich afvraagt wat wij hier op aarde komen doen.